Vanochtend stond ik op en werd al snel aan het denken gezet bij het zetten van een kopje thee. Een van de bekendste theemerken is op het idee gekomen om van die geweldige teatopics aan hun theezakjes te hangen. Aan de ene kant staat ‘Neem de tijd’ en aan de andere kant wordt een interessante, in mijn ogen ook wel filosofische, vraag gesteld.

Deze keer luidde de vraag:

Terwijl de theekoker nog bezig was, nam ik de tijd om hierover na te denken. Echter duurde dit niet lang. Mijn gedachten gingen van hot naar her en ik raakte lichtelijk gefrustreerd. Waarom zou ik iemand anders willen zijn?! Wie zou ik dan in godsnaam moeten zíjn? Zucht… Wat is dit nou weer voor een stomme vraag! Ben ik zelf niet goed genoeg dan of zo? Ik wil helemaal niet iemand anders zijn! Ik wil gewoon mezelf zijn!

Een gevoel van twijfel sloeg direct toe. Maar, ben ik dan wel mezelf? Zijn andere mensen wel zichzelf? En wat is daar eigenlijk allemaal voor nodig om gewoon lekker jezelf te kunnen zijn?

— ‘Neem de tijd’, net als ik, om hier over na te denken en check vervolgens of dit klopt met je gevoel. Kloppen deze met elkaar? En wat heb jij op dit moment nodig? —

Al enige tijd ben ik bezig om voor mezelf de juiste manier te vinden in zowel mijn werk als privéleven. In beide gevallen is er het afgelopen halfjaar veel veranderd. Zo ben ik in maart gaan samenwonen met mijn vriend en hebben we allebei een manier moeten vinden om aan elkaar en het wonen in de stad te wennen. Inmiddels is me dit aardig gelukt, heb ik hier mijn draai in gevonden en durf ik hardop te zeggen dat ik het (met hem) erg naar mijn zin heb!

Door niet meteen alles van mezelf en mijn vriend te verwachten, mijn perfectionisme te accepteren en mijn kritische ‘ik’ steeds beter aan de tand te voelen, heb ik mezelf de tijd en ruimte gegund om te mogen wennen aan en leren van deze nieuwe situaties.

Dit verliep dan ook letterlijk met vallen en opstaan. Op het ene moment betrapte ik mezelf erop dat ik weer lekker kritisch bezig was en overal commentaar op had. En op het andere moment was het zelfs nodig dat mijn vriend mij even stop zette en begrensde in wat ik allemaal aan het doen was.

Dan voelde ik me weer verdrietig, teneergeslagen, onzeker en uitgeput. In de zomer ontdekte ik dat ik mentaal flink over mijn grens gegaan was. Ik had het nodig om even helemaal niks te ‘moeten’ doen en legde dan ook mijn werk voor zes weken stil.

Alle verplichtingen (de ‘moetens’), die ik achteraf gezien, mezelf had opgelegd, werden ineens minder zwaar en belangrijk. Het opnieuw luisteren naar mijn eigen lijf, gaf aan hoe het met me ging en wat ik nodig had om weer in balans te komen!

In deze weken van ontspanning had ik de tijd om na te denken, met name over mijn bedrijfje. Ik stelde mezelf vragen als: ‘Wie ben ik als PMT’er?, Met welke passie ben ik zelfstandige geworden? En kijkend vanuit mijn intrinsieke motivatie; welke drijfveren/keuzes brengen mij nu wat ik op dit moment nodig heb?’.

Eind augustus bruiste ik weer volop van de energie! Ik wist welke keuzes ik mocht maken om dicht bij mezelf te blijven en te gaan doen waar ik energie van krijg! Zowel in mijn privéleven als op het werk voelde ik mezelf steeds meer in balans en durfde ik in mijn kracht te staan!

De kracht om dicht bij mezelf te kunnen blijven, zat het hem vooral in het open en eerlijk kunnen zijn naar mezelf! Door bewust stil te staan bij mijn lijf, ontdekte ik dat mijn verwachtingen in mijn hoofd erg veel energie kostte. Ik was erg onzeker over mijn prestaties op het werk en mijn relatie. Tevens wilde ik dit niet laten zien aan de buitenwereld.

Gedurende mijn adempauze krabbelde ik weer op, schraapte mijn gevoelens bij elkaar en legde de focus op hetgeen waar ik energie van krijg! Daarbij vertrouwde ik op mijn kwaliteiten en accepteerde dat het nou eenmaal tijd nodig heeft om mijn doelen te bereiken. Zo zette ik een stapje terug, gunde mezelf wat ontspanning en kon met een frisse blik weer naar de toekomst kijken!

Het leven blijkt niet altijd en alleen maar rozengeur en maneschijn te zijn. Het heeft ook zijn pijnlijke en kwetsbare kanten, die nodig zijn om te kunnen groeien in ieders ontwikkeling! Hier voorafgaande is het nodig om het moment, in het hier-en-nu, te accepteren voordat men verder kan gaan naar het eindstation!

Blijf daarom geloven in je eigen kwaliteiten en talenten, blijf contact houden met je lijf en luister vooral naar wat het jou te vertellen heeft! Ons lichaam is namelijk het instrument wat aangeeft hoe het écht met ons gaat!

Mijn passie voor het werk geeft mij energie en mijn kwaliteiten houden mij scherp, net als mijn kritische ‘ik’!

Zo hoef ik ook niet de wens te hebben om iemand anders te willen zijn!